Cemal Süreya'nın deyişiyle Çılgın Zelda idi o. Yaşarken de çılgındı, öldükten sonra da... Ben doğdum, O öldü. Bazı yıllar hayatımız, bazı yıllar ise yazdıklarımız, sorguladıklarımız benzeştiği için kendime yakın buldum Nilgün Marmara'yı. Küçük İskender, Lale Müldür, Orhan Alkaya, Cezmi Ersöz, Ece Ayhan, Gülseli İnal, Onur Gökdil, Serdar Aydın gibi şairleri derinden etkiledi. Ev toplantıları yapıp sürekli görüşürlerdi. Nilgün'ün ani ölümü her birini yaraladı.
Sylvia Plath, onun için önemli bir tez konusu olmaktan ziyade vazgeçilmez bir subjeydi. Plath'ın yalnızlığa ve varoluşa dair düşünceleri kendisini çok etkiledi. Sylvia Plath, 30 yaşındayken çocuklarının odasının kapısını bantlayarak gaz girmeyeceğinden emin olup kafasını fırının içine sokarak intihar etmişti. Manik depresifti. Tıpkı Nilgün gibi. Aynı yazgı, Nilgün Marmara için de söz konusu oldu. Henüz 29 yaşındayken '' Hayatın neresinden dönülse kardır.'' dedi ve yatak odasının penceresinden atlayarak intihar etti.
Yazdığı şiirler ve yazılar, yalnızlığı anlatan bir ansiklopedi olabilecek düzeyde köklü ve yerleşiktir benim için. Ece Ayhan'ın anlattığına göre, Nilgün arkadaşıyla birlikte Ece'ye muziplik yapmaktan çok hoşlanırmış ve aynı anda göğüslerini açarlarmış. Cemal Süreya ise '' Hepimizin yapmak isteyip de yapamadığını yaptı.'' şeklinde bahseder kendisinden.
Adını ilk kez şiirlerimi yayınladığım sitede görmüştüm. Hayatını bir derginin ilk sayfasında okumuştum. O günden beri idolümdür. Anlatamadığı birçok olguyu, susarak / ölerek dillendirdiği için ve de cesareti için kendisini hayranlıkla anıyorum.
CAM KELEPÇEYE EVET
Ilık bir süzülüşle
Geri dön hayat,Bırakma yeryüzü salına
tünemiş pek kara kuşlar
Örtsün bakışımı,
Görmek acısı sürsün
pencere tutsağının
Düşsün hayatı suya...
Nilgün Marmara Nisan, 84
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder